Dertien jaar geleden moesten een man en een vrouw, ‘hij’ en ‘zij’, zich verontschuldigen. Ze wilden u graag iets vertellen over Denis Diderots Jacques, le fataliste et son maître, maar net zoals de hoofdpersoon van die roman zijn liefdesverhaal nooit verteld krijgt omdat hij voortdurend verdwaalt in nevenverhalen en subplots, zo slaagden de man en de vrouw er niet in om Diderots tekst voor u te ontwarren. Hun eigen verhouding, van welke aard ook, nam de bovenhand. Ze konden niet uitspreken – of wilden niet uitspreken – wat er speelde tussen hen, uit angst om wat er was stuk te maken door het taal te geven. Daarom bleven ze maar praten, om het er vooral niet over te hebben. En net daardoor dreigden ze elkaar te verliezen.

Waar het met de wereld naartoe gaat, daar gaan wij naartoe was de allereerste voorstelling van Hof van Eede. Dertien jaar later keren zij samen met DE HOE terug naar de bron van alle liefdesrelaties die ze sindsdien op het toneel hebben beleefd. Hoe resoneren de teksten van toen met hun levens nu? En krijgen ze die überhaupt nog gespeeld? Een herwerking die ook een versperde poging is om terug te keren naar wie ze ooit waren.

versie 2025